فلسفه گفتن سه الله اکبر بعداز نماز ها چیست؟

 

سوال:

فلسفه گفتن سه الله اکبر بعداز نماز ها چیست؟

پاسخ:

پس از نماز استحباب دارد سه بار تکبیر گفتن است و مردم آن گونه که متعارف است دست‏ها را هنگام تکبیر تا برابر گوش‏ها بالا مى‏آورند. ولى متأسفانه این عمل به صورت کشیدن دست‏ها بر روى ران و… درآمده که باید با ارشاد و تبلیغ این رفتار را اصلاح نمود.

هرچند بسیاری از نمازگزاران پس از سلام نماز، سه مرتبه با حرکت سر و یا احیانا تکان دادن مختصر دست، نماز را خاتمه می بخشند، اما چنین کیفیتی در روایات و منابع فقه توصیه نشد (البته حرام هم نیست!) و در مقابل آنچه مورد توصیه روایات و در نتیجه فتوای مراجع محترم تقلید است، این می باشد: «مستحب است نمازگزار پس از اتمام نماز، سه مرتبه دست ها را تا مقابل گوش ها بلند سازد و در همین حالات سه مرتبه الله اکبر هم بگوید»

(مضمون تلفیقی از دو حدیث، ر.ک: وسائل الشیعه، ج۴ باب ۱۴ (ابواب التعقیب) ح۱ و ۲؛ عروه الوثقی ۱/ صلوه، فی التعقیب، الاول …)

الف) علت استحباب چنین رفتاری

یکی از شاگردان حضرت امام صادق، علیه السلام می گوید: از حضرت امام صادق علیه السلام پرسیدم به چه علت نمازگزار پس از سلام نماز سه مرتبه تکبیر گفته و با هر تکبیر دستها را بلند می کند؟

ایشان پاسخ فرمودند: بدین علت که وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، مکه را فتح نمود، نماز جماعت ظهر را با اصحابش در کنار حجر الاسود اقامه کرد و آنگاه که سلام نماز را داد دستها را بلند کرد و سه مرتبه تکبیر گفت و این دعا را خواند

«لا اله الا الله وحده وحده انجز وعده و نصر عبده و اعز جنده و هزم الاحزاب وحده فله الملک و له الحمد یحیی و یمیت و هو علی کل شیء قدیر» پس رو به یارانش فرموده و خطاب کردند: این تکبیر و این دعا را پس از هر نماز واجب بخوانید و ترک نکنید، که هر کس چنین عملی را پس از سلام نماز انجام دهد شکر واجبی را ادا کرده شکر الهی بابت تقویت اسلام و سپاهیان اسلام.(وسائل الشیعه ۴/۱۰۳۰/ ب۱۴ ح۲)

ب) حکمت و اسرار عمل مزبور

شاید این اسرار و رموز در رفتار فوق نهفته باشد: (برداشت و اقتباس آزاد از آداب نماز، مرحوم آیه الله امام خمینی (ره)، ۳۷۷) هر تکبیر اذعان یک مرحله از سه نوع توحید الهی است:

توحید در خالقیت (توحید افعالی، توحید ذات خدا، توحید در اسماء و صفات) و نمازگزار با هر تکبیر زبان به اعتراف می گشاید.

۲- این بلند کردن دستها و نزدیک ساختن به گوش، اشاره به طرد و فرا افکندن تعلق خاطر خود به نماز است تا مبادا عجب و خود بینی در قلب او راه یابد. ۳- اظهار ذلت، عجز، قصور و تقصیر خویش در محضر مقدس حضرت باری تعالی است.

امیدواریم موفق باشید.

مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

 

همچنین شاید مطالب زیر مورد پسندتان باشد...

افزودن یک دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.